1930’lu yıllarda Surp Agop mezarlığı devlet tarafından gasp edildi. Sökülen mezar taşlarından TRT radyo evi ve Gezi parkının merdivenleri inşaa edildi. Bu şiddet eylemi nasıl hafızalarımızdan silindi? Günümüz siyasetinde sembolik mağduriyetler neden gerçek şiddeti ve haksızlığı gölgede bırakıyor?

İmha ettiği tabloların miktarı Alaa’nın değişim takıntısına tanıklık ediyor. Atölyesini ziyaret ederek, orada önceden görmüş olduğum bir tablonun akıbetini sorduğum çok oldu. Birçok defalar cevap, zayıf bir ıslık sesi ve ufak bir karate vuruşu hareketiydi, bu da Alaa’nın ilerleme uğruna tabloyu kurban ettiği anlamına geliyordu. Onunla tanıştığımdan beri o kadar çok resim imha etti ki, bunun bir tür ritüel olduğundan şüphelenmeye başladım. Yarı yolda fikrini değiştirmekten korktuğu için asgarî bir merasimle, çabucak icra edilen bir ritüel.

Her üç beyaz Türk’den ikisinin yurt dışına kaçmayı planladığı bu günlerde aklıma en çok takılan soru: “Peki bu çocuklar gittikleri yerlerde ne yiyecekler ne içecekler?”